Nuklearni ratovi drevnih civilizacija

Mitovi i legende o mnogim iščezlim civilizacijama govore da su se one nekada koristile izuzetno moćnim oružjima koja ni danas nisu identifikovana.
Dokazi da su takva oružja postojala jesu tragovi razaranja zemljišnih slojeva koje arheolozi još nisu objasnili. To su tragovi poput tunela, gigantskih gradova i ogromnih utvrđenja.

Još u poznatim indijskim epovima Ramajani i Mahabharati spominju se čudesna oružja i ratovi koje su vodili mitski likovi. U Mahabharati nuklearni opisi često se spominju.

“… I ispali eksplozivni stub koji se rastvori u svim pravcima i izazva jaku svetlost kao 100.000 sunaca… Tada je i voda postala vrela od topline… A svet izgoreo od žara”.

Oružje zvano vajavja također se pominje u Mahabharati kao oružje koje ima jako radijacijsko delovanje tako da “ubija i plod u ženama”.

Na osnovu detaljnih zapisa koji postoje o tom oružju, gde se prepoznaju laseri i druga čuda tehnike, uočava se da se nije mnogo razlikovalo od suvremenog oružja.

Najstarije legende kažu da je to oružje kojim su se koristili nebeski bogovi pa se zato i naziva božansko. U najranijoj indijskoj književnosti navodi se da je postojao i nauk o božanskom oružju zvano astravidža čija pojava nije objašnjena jer su ta oružja naprosto nestala iz istorije.

Jačina delovanja ovog oružja određivala se prema stupnju uništenja. Tako su postojala oružja koja pretvaraju u prah i pepeo čitave gradove i vojsku. Jedno od najpoznatijih božanskih oružja u indijskoj mitologiji jeste Indrin plamen koji može uništiti područje u širokom luku pri čemu se javlja i kuglasta munja.

Te kuglaste munje koje su uništavale i parale nebom spominju se i u egipatskoj “Knjizi mrtvih”, a proučavao ih je i Nikola Tesla. Osim Indrina plamena, poznati su i: Bramino oružje, bramaširas, bramadandon, pašupati, sandagara, tvaštar i razne vimane (letelice). Mnoga od tih oružja mogla su izazvati kataklizme, razne bolesti usled radijacije kao i trenutni nestanak ljudi i predmeta.

U indijskoj mitologiji spominju se još neka oružja:

božanski Indra koji je “kidao tvrđave”, čiji samo jedan spomenik danas postoji u Indiji
los vapit, odnosno natprirodna moć vetra, dok je u Jevreja to uriel
mauzola parva – oružje koje donosi smrt
darpana – oružje od kojeg se sve suši
moha – izaziva gubitak svesti i masovnu amneziju
šatagani varšana – izaziva eksplozije praćene bljeskom
vaster tj. oružje kaosa, bilo je najmoćnije oružje, u Americi je poznato kao mašmak
pinaka ili bacač plamena bilo je oružje boga Šive
mohanastra – oružje od kojega cele vojske padaju u nesvest
taštra – izaziva maglu i uništava sve pred sobom
Ta oružja uništavala su gradove kao što su Dundalk, Bolsen, Ekos, što su i arheolozi potvrdili. Za nauku je takvo uništenje, koje podseća na uništenje nekom višom silom i energijom, nemoguće.

U indijskim izvorima spominju se i zvučna oružja koja izazivaju tako užasan zvuk kao da se planine ruše. Indijski spisi tvrde i da su mnoga oružja imala svoju hijerarhiju pa je postojalo prvo oružje (oružje uobičajene moći) i poslednje oružje (oružje izuzetno velike moći).

Evo kako su neka od fantastičnih oružja delovala na istorijsku stvarnost:

Nan madol je svedok kolosalne energije koja je tu delovala.

Troja IV – četvrti sloj grada doslovno je izbrisan

Šurupak je još 3000 pr. ne. spaljen i zagonetno propao

Mohendžo Daro IV je grad koji je sravnjen sa zemljom nuklearnom energijom pre 5000 godina.

Takođe, nađeni su i gradovi za koje se smatra da su istopljeni delovanjem kolosalne energije kao na primer Jerihon II. Poznato je da se granit topi na 1300 ˚C, tako da pomisao da je to bio požar otpada.

Čovek kao vrsta nije mogao u svojoj svesti izgraditi tako fantastično verovanje o božanskom oružju i njegovoj moći nego je to došlo od neke naprednije civilizacije, koja, ili je sišla sa zvezda ili je pripadala čuvenoj Atlantidi.

Zato se kult rata širio među ljudima još od pećinskog čoveka. Od kad postoji čovek, samo je prošlo 300 godina bez rata. Svi ostali milenijumi obeleženi su krvavim sukobima.

Mnogi drevni izveštaji govore o postojanju ovog izuzetno moćnog oružja i opisuju ga. Poznata je i “Grčka vatra” koja je izazivala strašnu eksploziju i pojavu dima. Njen plamen leteo je brzinom munje i bio praćen grmljavinom.

U persijskoj mitologiji spominje se oružje zvano vazišta i speništa kao izuzetno razarajuće oružje.

Keltska tradicija opisuje oružje utemeljeno na uranijumu zvano lamfade.

Skandinavci su, prema legendi, imali koplje gungni koje je odmah pogađalo cilj.

U opisima svih tih moćnih oružja stoji da su ih koristila čoveku nepoznata bića te da su im tehnika i delovanje oružja isti s današnjima.

To bi značilo da mnogi izumi nisu izmišljeni nego samo ponovno otkriveni, kao i to da se ljudska istorija ponavlja.

(Dnevno.hr)